بیمه درمانی اجباری صنعت نفت، تورم و ناتوانی مالی کارکنان نفت علت مراجعه به مراکز درمانی تخصصی بهداشت و درمان نفت

دلایل افزایش مراجعه به بهداشت و درمان نفت:تورم شدید، ناتوانی مالی کارکنان، گرانی خدمات پزشکی خصوصی غیرنفتی و انحصاری بودن اکثر خدمات درمانی بهداشت و درمان نفت و عدم ارجاع رایگان به مراکز تخصصی غیرنفتی با کیفیت در سطح کلانشهرها و یا بعضا پیچیدگی های خاص در فرایند ارجاع، تطویل پرداخت ویزیت های مراجعه به بخش خصوصی درمان غیرشرکتی، فاصله زیاد در پرداخت مبالغ و تعرفه ها بین بخش خصوصی و بهداشت و درمان نفت، عدم وجود مراکز درمانی غیرشرکتی در برخی شهرهای مرزی و یا شهرهای محروم اعلام شد.

به گزارش اختصاصی پایگاه خبری همکارنفتی یکی از دغدغه های اعلام شده از سوی پاک نژاد وزیر نفت فعلی، تحول در بهداشت و درمان و ایجاد رضایتمندی کارکنان صنعت نفت با خیال راحت و اطمینان از این حوزه است.

بر این اساس از آنجا که سالهاست مرسوم است مدیران کشوری جهت ابقا به بیان گزارشات غیر اثربخش و صرفا آماری از لقلقه کلام بالادستی ها استفاده می‌کنند مناطق مختلف بهداشت و درمان نفت نیز کما فی السابق با اکتفا به آمارها و اعداد کمی بدنبال ارائه ویترین بهره وری غیرواقعی هستند.

در حالی که مفهوم شاخص های کمی با کیفی در حوزه بهداشت و درمان بسیار متفاوت است چه بسا در بهداشت و درمان بعضا مراجعه تعدادی زیاد بیمار خود دلیلی بر ضعف آن سیستم بهداشتی باشد بر این اساس رسانه تخصصی همکارنفتی که اعضای آن از افراد باسابقه نیروی انسانی نفت هستند تصمیم گرفت توضیحاتی در خصوص آمارهای تکراری و خسته کننده بهداشت ودرمان نفت ارائه بدهد به امید اینکه اول تحولی در مدیریت بهداشت و درمان ایجاد شود و دوما سعی در افزایش کیفیت خدمات شود و سوما از صدور آمارهای تکراری و به درنخور پرهیز شود.

پیش از توضیح برخی شاخص هاکیفی درمان، لازم می‌دانیم که مهمترین عوامل مراجعه به مراکز درمانی نفت را شامل: تورم شدید، ناتوانی مالی کارکنان، گرانی خدمات پزشکی خصوصی غیرنفتی و انحصاری بودن اکثر خدمات درمانی بهداشت و درمان نفت و عدم ارجاع رایگان به مراکز تخصصی غیرنفتی با کیفیت در سطح کلانشهرها و یا بعضا پیچیدگی های خاص در فرایند ارجاع، تطویل پرداخت ویزیت های مراجعه به بخش خصوصی درمان غیرشرکتی، فاصله زیاد در پرداخت مبالغ و تعرفه ها بین بخش خصوصی و بهداشت و درمان نفت، عدم وجود مراکز درمانی غیرشرکتی در برخی شهرهای مرزی و یا شهرهای محروم اعلام نماییم.

و اما شاخص های کیفی در بهداشت و درمان به معیارهای غیرعددی اشاره دارند که کیفیت خدمات، تجربه بیماران، دسترسی به مراقبتهای سلامت، و اثربخشی سیستمهای بهداشتی را ارزیابی میکنند. این شاخصها اغلب مبتنی بر نظرات، ادراکات، و تجربیات ذینفعان (مانند بیماران، کارکنان، و جامعه) هستند و به صورت کیفی تحلیل میشوند. برخی از مهمترین شاخص های کیفی در این حوزه عبارتند از:

- - -

۱. تجربه و رضایت بیمار (Patient Experience and Satisfaction)

   - کیفیت ارتباط بین بیمار و ارائه دهندگان خدمات (شفافیت، احترام، و همدلی).

   - رضایت از زمان انتظار، دسترسی به اطلاعات، و محیط فیزیکی مراکز درمانی.

   - احساس امنیت و اعتماد به سیستم بهداشتی.

- - -

۲. کیفیت مراقبت (Quality of Care)

   - امنیت بیمار (Patient Safety): کاهش خطاهای پزشکی، عفونت های بیمارستانی، و عوارض جانبی.

   - اثربخشی (Effectiveness): تطابق درمان با استانداردهای علمی و نیازهای بیمار.

   - مناسب بودن مراقبت (Appropriateness): ارائه خدمات متناسب با شرایط بالینی و فرهنگی بیمار.

- - -

۳. دسترسی به خدمات (Accessibility)

   - دسترسی جغرافیایی: سهولت دسترسی فیزیکی به مراکز درمانی برای گروههای محروم یا روستایی.

   - دسترسی مالی:کاهش موانع اقتصادی برای دریافت خدمات (عدالت در تأمین مالی).

   - دسترسی فرهنگی: تطابق خدمات با نیازهای زبانی، مذهبی، و فرهنگی جامعه.

- - -

۴. عوامل انسانی و نیروی کار (Human Resources)

   - رضایت شغلی و انگیزه کارکنان بهداشتی.

   - کیفیت آموزش و مهارتهای حرفه ای ارائه دهندگان خدمات.

   - سطح فرسودگی شغلی (Burnout) و تأثیر آن بر کیفیت مراقبت.

- - -

۵. نتایج سلامت مبتنی بر کیفیت زندگی (Quality of Life Outcomes)

   - بهبود وضعیت عملکردی بیماران (مثلاً توانایی انجام فعالیتهای روزمره).

   - تأثیر خدمات بر سلامت روانی و اجتماعی بیماران.

   - رضایت از زندگی پس از دریافت درمانهای پیچیده (مانند سرطان یا بیماریهای مزمن).

- - -

۶. فرهنگ سازمانی و رهبری (Organizational Culture and Leadership)

   - سطح همکاری و کار تیمی بین بخشهای مختلف درمانی.

   - شفافیت در تصمیم گیری و پاسخگویی مدیریت.

   - تعهد سازمان به بهبود مستمر کیفیت خدمات.

- - -

۷. مشارکت جامعه و اعتماد عمومی (Community Engagement and Trust)

   - میزان اعتماد جامعه به سیستم بهداشت و درمان.

   - مشارکت جامعه در طراحی و ارزیابی برنامه های سلامت.

   - ادراک عمومی از عدالت و انصاف در سیستم.

- - -

۸. فرایندهای مراقبتی (Care Processes)

   - کیفیت ارتباط بین سطوح مختلف مراقبت (اولیه، ثانویه، و سوم).

   - هماهنگی بین تیمهای درمانی (مانند پزشکان، پرستاران، و داروسازان).

   - رعایت پروتکلهای اخلاقی و حقوق بیماران.

- - -

روشهای جمع آوری داده های کیفی:

- مصاحبه های عمیق با بیماران و کارکنان.

- گروههای متمرکز (Focus Groups).

- مشاهده مشارکتی (Participant Observation).

- تحلیل محتوای نظرات و شکایات بیماران.

- - -

اهمیت شاخص های کیفی:

این شاخص ها مکمل داده های کمی (مانند نرخ بقا یا زمان انتظار) هستند و به درک عمیقتر چالشها، نیازهای پنهان، و عوامل مؤثر بر تجربه بیماران کمک میکنند. استفاده از آنها در طراحی سیاستها و بهبود سیستمهای بهداشتی ضروری است.