وقتی زنگنه وزیر چند دوره نفت و نیرو که خودش یک از مسئولان کسری انرژی کشور است پارادایم انرژی تبیین میکند! شانا نیز منتشر می‌کند خجالت آور است!

به گزارش اختصاصی همکارنفتی | بیژن نامدار زنگنه یکی از منفورترین چهره های نفتی از نگاه پرسنل صنعت نفت در روز یک‌شنبه (هفتم بهمن) در آیین پایانی دهمین کنگره و نمایشگاه راهبردی نفت و نیرو به ارائه مطالب خود در سه بخش «ناترازی برق»، «ناترازی و مشکلات حوزه نفت» و «بهینه‌سازی در مصرف انرژی» پرداخت. بر این اساس رسانه همکارنفتی به عنوان یک رسانه ای با عضویت متخصصان حوزه انرژی توضیحاتی مختصر و کلیدی در پاسخ به مطالب وزیر پیشین نفت و نیرو ارائه می‌دهد. همانطور که می‌دانید بیژن زنگنه از سال ۶۲ تا ۶۷ وزیر جهاد کشاورزی، حدود ۵ سال و از سال ۶۷ تا ۷۶ وزیر نیرو، یعنی حدود ۸ سال و کمی بیشتر، همچنین در سالهای ۷۶ تا ۸۴ و ۹۲ تا ۱۴۰۰ حدود ۱۶ سال وزیر نفت ایران بوده است و اگر ۱۵ سال حضور وی در سالهای ۷۵ تا ۹۰ بعنوان عضو تشخیص مصلحت نظام را اضافه کنیم ایشان به اندازه تمام عمر عقلانی خود یا وزیر انرژی و صاحب نظر در مقام تصمیم گیر و یا تصمیم ساز در این حوزه بوده است‌ به عبارتی زنگنه حدود ۴۴ سال در انرژی کشور تاثیرگذار سطح اول بوده یعنی چیزی در حدود سن انقلاب و متاسفانه امروز پس از شکست کشور در حوزه انرژی همچنان شاهد تِزهای وی در مجامع تخصصی کشور هستیم! آیا واقعا کشور اینقدر تهی از متخصص و دانشمند است که افرادی که خودشان باعث و بانی مشکل کسری انرژی کشور هستند امروز با رویی دوچندان در اینخصوص سخنرانی کرده و تبیین پاردایم می‌کنند؟! بدتر از آن، اینکه مهمترین رسانه انرژی کشور یعنی 《شانا》 این سخنان را با تیتر آنچنانی منتشر می‌کند! و اما در خصوص بحث ناترازی(کسری) و کلمه منحوس و خودساخته ناترازی خدمت مخاطبین رسانه همکارنفتی به اطلاع می‌رسانیم خیلی ساده است که رشد انرژی باید متناسب با توسعه زیرساخت های کشور باشد که باز هم خیلی ساده بیان می‌کنیم متناسب با رشد زیر ساخت ها نتوانستیم توسعه انرژی و شبکه برق را افزایش دهیم که مهمترین عامل این موضوع سومدیریت آقایانی همچون زنگنه است شوربختانه امروز کمبود انرژی در کشور در عین حالی اتفاق می‌افتد که در نفت و گاز جزء برترین کشورهای جهان هستیم. اگر به سال ۱۳۹۴ برگردیم جایی که در دولت وقت عده ای را به همراه خانم معصومه ابتکار به کنوانسیون فرانسه برای انرژی های پاک می‌فرستد که از ان سال به مدت ۴ سال منتظر بودیم طرفی هایی بیایند و برای ما انرژی پاک راه اندازی کنند و بدون عضویت رسمی در آن کنوانسیون تعهد دادیم که استفاده از انرژی فسیلی را افزایش آنچنانی ندهیم کما اینکه اگر با شیب توسعه ۵ هزار مگاواتی در سال ۹۴ به ازای هر سال افزایش ظرفیت شبکه داشتیم امروز شاهد کسری ۲۵ هزار مگاواتی در سال ۱۴۰۳ و چه بسا ۳۵ هزار مگاواتی در سال ۱۴۰۴ مواجه نبودیم. همچنین اگر پروژه های مربوط به پتروپالایشگاه ها را در زمان زنگنه تعطیل نکرده بودیم امروز شاهد کسری بنزین در کشور نبودیم که مجبور باشیم ده ها میلیون لیتر بنزین وارد کرده و افزایش قیمت دلار روزانه داشته باشیم. جناب زنگنه سالهاست که همگان می‌دانند که استفاده از تکنولوژی های روز و انرژی های تجدید پذیر، سبب پایداری انرژی در کشور خواهد بود همانگونه که کشورهای عربی حوزه خلیج فارس و عربستان نیز چند سال است که به این حوزه ورود کرده اند، اقای وزیر کهنه کار نگویید که نمی‌دانستید که نروژ بعنوان یکی از کشورهای صاحب نفت از سوزاندن زباله، انرژی خورشیدی (با اینکه خورشید چندانی در آن کشور نمی‌تابد) و اکثرا انرژی بادی برای تولید برق استفاده می‌کند. بنظر می‌رسد کمی برای تبیین این موارد دیر شده، البته کشور برای رهایی از سو مدیریت اقایان دوره های قبل نیاز به راه حل های هیبریدی برای رفع کسری انرژی دارد که بارها به آن اشاره شده و قطعا در همه آنها نیاز به سرمایه گذاری وجود دارد هر چند ما هنوز از انرژی هسته ای نتوانستیم بهره لازم را برای تولید برق بگیریم ولی یکی از راهکارها استفاده از انرژی هسته ای است راهکارهای دیگر نیز استفاده از سل های خورشیدی بر بام همه خانه هایی است که محل جغرافیای آنها ظرفیت ذخیره انرژی خورشیدی را دارد البته این راهکار ملزم مشارکت اقتصادی دولت است نه دولت پزشکیان که امسال مبلغ خرید اشتراک برق خانگی ساده را ۶۰۰ درصد و آب را ۵۰۰ درصد افزایش داد بلکه دولتی که هدف از افزایش قیمتها را توسعه انرژی و حل مشکلات مردم بداند. در خاتمه بدلیل فراوانی مطلب در خصوص کسری انرژی و آگاهی بسیار مخاطبان و عموم مردم نسبت به مسولانی همچون زنگنه ترجیح می‌دهیم اطاله کلام نکنیم و به همین میزان در این گزارش کوتاه بسنده کنیم و امیدواریم که با انتصاب افرادی شایسته، غیرتکراری و پاسخگو در رئوس تصمیم گیر انرژی کشور: نفت، گاز، برق، آب و... آینده ای روشن برای کشور عزیزمان ایران و مردم مظلوم آن متصور باشیم.