دستمزد ۱۰ برابری کشورهای عربی عامل مهاجرت متخصصان نفتی ایران

همکارنفتی | به نقل از بازار: نبود تناسب بین سختی کار و دستمزد کارگران نفتی باعث شده بسیاری ازنیروهای متخصص این صنعت به کشورهای حاشیه خلیج فارس مهاجرت کنند. گفته شده حداقل حقوق کارگران نفتی کشورهای همسایه بیش از مدیران ایرانی است.

دریافتی متخصصان نفتی در کشورهای همسایه ۱۰ برابر مدیران ارشد ایرانی

کارگران و متخصصان نفتی در کشورهای حاشیه خلیج فارس و کشورهای همسایه ایران شرایط بسیار بهتری دارند و در برخی موارد دریافتیشان ۱۰ برابر مدیران ارشد نفتی ایران است. آرش نجفی رییس کمیسیون انرژی ایران چند وقت پیش گفته بود که مدیر درجه یک ماهانه حدود ۱۷۰۰ دلار حقوق دریافت می‌کند اما همین مدیر ارشد در معمولی‌ترین شرکت‌های دنیا ۵ هزار دلار حقوق دریافت می‌کند.

همچنین ناصر عاشوری دبیر انجمن صنفی کارفرمایی پالایش نفت از بروز چالش در برخی پالایشگاه‌ها در پی مهاجرت نیروهای متخصص خبر داده و گفت: تا پیش از این، مهندسین ما درخواست رفتن به خارج از کشور داشتند، اکنون افراد فنی و آچاربه‌دست پالایشگاه‌ها نیز درخواست کار در کشورهای خارجی را دارند؛ به‌طوری که از کشورهای همسایه دعوت‌نامه برای کارگران ماهر پالایشگاه‌ها با حقوق ۶۰۰ تا ۷۰۰ میلیون تومان در ماه ارسال می‌شود.

به گفته خادمی رییس انجمن شرکت های حفاری نفت و گاز، کارگران ساده نفتی که تخصص چندانی هم ندارند در کشورهای همسایه از مدیران ارشد و متخصص صنعت نفت درآمد بیشتری دارند.

او با بیان اینکه در حال حاضر درآمد یک کارگر ساده نفتی در کشورهای همسایه حدود ۱۵۰۰ دلار است در حالیکه مدیران ارشد ما ۱۱۰۰ تا ۱۲۰۰ دلار درآمد دارند، ادامه داد: متخصصان این صنعت در کشورهای همسایه دست کم ۵ هزار دلار در ماه حقوق دریافت می‌کنند. در برخی موارد دستمزد آنها تا ۱۰ هزار دلار هم می‌رسد.

۴۰ درصد دریافتی بیشتر رسمی ها در شرایط کاری یکسان

کارگران صنعت نفت رابطه کاری با وزارت نفت دارند. برخی از آنها نیروهای رسمی هستند و برخی دیگر نیروهای قراردادی، پیمانکاری، ارکان ثالث هستند. محمد عباسی از کارگران نفت است. او می‌گوید که هر شرکت پیمانکاری، هرجوری که خودش می‌دانست و تصمیم می‌گرفت، ساعت کاری تنظیم می‌کرد، حقوق می‌دهد. این اختلاف حقوق ها باعث ایجاد نارضایتی در بسیاری از فعالین این صنعت شده است.

در بین فعالین صنعت نفت کارکنان رسمی شرایط بهتری را از نظر پرداختی ها دارند. به گفته عباسی، گاهی در یک رسته شغلی یکسان و شرایط کاری برابر، کارگران رسمی تا ۴۰ درصد دریافتی بیشتری را نسبت به کارگران پیمانکاری و ارکان ثالث دریافت می‌کنند.

اما همیشه شرایط به نفع کارگران و کارمندان رسمی پروژه های نفتی نبوده است. رییس انجمن شرکت های حفاری نفت و گاز می‌گوید: در سال های ۸۸ تا ۹۰ که بازار پروژه ها و طرح های نفتی داغ بود، شرکت ها و پیمانکاران خصوصی برای جذب نیروهای متخصص حقوق خوبی پرداخت می‌کردند. این حقوق ها به قدری جذاب بود که بسیاری از متخصصان و مدیران رسمی با ۲۰ تا ۲۵ سال سابقه کار از کارهای دولتی و سمت های مدیریتی خود دست کشیده و جذب بخش خصوصی می‌شدند. در آن زمان در برخی موارد نیروهای بخش خصوصی تا دو برابر بخش دولتی حقوق و مزایا پرداخت می‌کردند.

بسیاری امید دارند که در دولت جدید سرمایه گذاری های جدیدی در صنعت نفت کشور صورت گیرد. اما نباید فراموش کرد که حتی ورود سرمایه های خارجی هم نمی‌تواند جای نیروی های متخصص ایرانی را پر کند و از حالا باید به دنبال حفظ و البته افزایش توانایی آنها بود.