زوال اخلاق سازمانی در صنعت نفت

زوال اخلاق سازمانی در صنعت نفت؛ وقتی مدیریت بی‌صلاحیت، اخلاق را قربانی می‌کند

همکارنفتی | در دل صنعت نفت، که باید نماد تخصص، تعهد و مسئولیت‌پذیری باشد، نشانه‌هایی نگران‌کننده از زوال اخلاق سازمانی در برخی سطوح مدیریتی و اجرایی به چشم می‌خورد. این زوال، نه حاصل یک اتفاق، بلکه نتیجه‌ی سال‌ها بی‌توجهی به معیارهای اخلاقی در گزینش و انتصاب مدیران است.

در بسیاری از واحدهای عملیاتی و ستادی، افرادی به جایگاه‌های سرپرستی و مدیریت رسیده‌اند که نه‌تنها فاقد آموزش‌های لازم در حوزه رهبری و اخلاق حرفه‌ای‌اند، بلکه حتی ابتدایی‌ترین دوره‌های تربیت سازمانی را نیز طی نکرده‌اند. این افراد، با اتکا به روابط غیررسمی و باندهای درون‌سازمانی، به جای آنکه الگوی رفتاری باشند، خود به منبع تخریب فرهنگ سازمانی تبدیل شده‌اند.

نتیجه چیست؟  

فضایی آلوده به بی‌اعتمادی، حذف نیروهای متخصص، ترویج چاپلوسی، و سرکوب صدای منتقدان. در چنین محیطی، اخلاق نه‌تنها ارزش نیست، بلکه مانعی برای رشد محسوب می‌شود. مدیران فاقد صلاحیت، با رفتارهای تحقیرآمیز، تصمیم‌گیری‌های سلیقه‌ای، و بی‌توجهی به کرامت انسانی، سازمان را به سمت فروپاشی تدریجی سوق می‌دهند.

نهادهای نظارتی، که باید حافظ سلامت ساختار باشند، در بسیاری موارد یا منفعل‌اند یا خود درگیر مناسبات غیرشفاف شده‌اند. عدم نظارت مؤثر بر فرآیند انتصابات، باعث شده تا معیارهای اخلاقی و حرفه‌ای جای خود را به مصلحت‌گرایی و روابط پشت‌پرده بدهند.

زوال اخلاق سازمانی در صنعت نفت، یک بحران خاموش است؛ بحرانی که اگر دیده نشود، نه‌تنها سرمایه انسانی را نابود می‌کند، بلکه اعتبار ملی را نیز به خطر می‌اندازد.