مغایرت انتظارات کارکنان صنعت نفت با اقدامات مدیریتی/ بحران اعتماد در حوزه معیشت

همکارنفتی | با گذشت سال‌ها از فعالیت صنعت نفت به عنوان **ستون فقرات اقتصادی کشور**، شکاف عمیقی بین انتظارات مشروع کارکنان این صنعت و رویکرد مدیریتی در حوزه **پرداخت حقوق، دستمزد و مزایا** شکل گرفته است. این مغایرت نه تنها به بحران معیشت دامن زده، بلکه می‌تواند **اعتماد سازمانی** را به شدت تضعیف کند.

کارشناسان نقاط اصلی این مغایرت ها را به چند دسته تقسیم می‌کنند:

۱. **تعدیل حقوق متناسب با تورم:**

    **انتظار کارکنان:** افزایش سالانه حقوق و مزایا متناسب با نرخ تورم رسمی (واقعی).

   **اقدام مدیریت:** اعمال افزایش‌های درصدی عمدتاً **پایین‌تر از نرخ تورم واقعی**، کاهش مستمر **قدرت خرید**، و تأخیرهای مکرر در اعلام و پرداخت افزایش‌ها.

۲. **شفافیت و عدالت در پرداخت‌ها:**

    * **انتظار کارکنان:** نظام پرداختی **شفاف، عادلانه و مبتنی بر شایستگی**، حذف تبعیض در پرداخت‌ها بین سطوح مختلف و شرکت‌های تابعه، و دریافت به‌موقع و کامل حقوق و مزایای قانونی (شامل فوق العاده‌های خاص، پاداش‌ها و ...).

    * **اقدام مدیریت:** **ابهام در محاسبه و توزیع** برخی مزایا، **تأخیرهای مداوم** در پرداخت حقوق حتی برای چندین روز یا هفته، **کاهش یا حذف غیرمنتظره** برخی فوق العاده‌ها و پاداش‌های مرسوم تحت عناوین مختلف مانند "بهینه‌سازی هزینه‌ها"، و **شکاف فزاینده** حقوقی بین سطوح مدیریتی و کارشناسی.

۳. **حفظ و بهبود مزایای رفاهی:**

    * **انتظار کارکنان:** حفظ **سطح کیفی و کمّی** مزایای رفاهی تاریخی صنعت نفت (مسکن، درمان، رفاه خانواده، وام‌های ترجیحی) و تلاش برای **بهبود** آن‌ها مطابق با استانداردهای صنایع پیشروی انرژی جهان.

    * **اقدام مدیریت:** **کاهش تدریجی پوشش‌ها و سقف‌های** خدمات درمانی، **سخت‌گیری‌های فزاینده** در اعطای وام‌ها، **تأخیر در پروژه‌های مسکن** کارکنان، و **کاهش کیفیت** خدمات رفاهی موجود.

۴. **امنیت شغلی و ثبات: ویژه کارکنان غیررسمی**

    * **انتظار کارکنان:** **ثبات شغلی** به عنوان پشتوانه اصلی انگیزه و نوآوری در یک صنعت حیاتی و استراتژیک و پرهیز از گسترش بی‌رویه استخدام‌های بی ضابطه **پیمانکاری و موقت** برای مشاغل اصلی.

    * **اقدام مدیریت:** گسترش نگران‌کننده **استخدام‌های پیمانکاری و پروژه‌ای**، **ابهام در آینده شغلی** بخشی از نیروها، و ایجاد فضای **ناآرامی شغلی**.

۵. **گفت‌وگو و مشارکت واقعی:**

    * **انتظار کارکنان:** **مشارکت مؤثر** تشکل های کارکنان در **مذاکرات دسته‌جمعی** تعیین حقوق و مزایا، **شنیده شدن دغدغه‌های معیشتی** و ارائه پاسخ‌های شفاف و قانع‌کننده.

    * **اقدام مدیریت:** **ضعف در دیالوگ سازنده**، **کاهش اثرگذاری مذاکرات دسته‌جمعی**، اتخاذ تصمیمات یکجانبه در حوزه پرداخت‌ها، و ارائه **توجیهات کلی و غیرشفاف** در قبال اعتراضات.

در بخشی دیگر از خبر این خبر تحلیلی همکارنفتی به پیامدهای این مغایرت پرداخته است: 

* **کاهش شدید انگیزه و بهره‌وری:** دغدغه معیشت، تمرکز و انگیزه نیروی متخصص را برای نوآوری و عملکرد بهینه از بین می‌برد.

* **فرسایش سرمایه انسانی:** افزایش خروج نیروهای متخصص و جوان به سمت بخش خصوصی یا خارج از کشور (**فرار مغزها**).

* **تضعیف روحیه و افزایش نارضایتی:** ایجاد احساس بی‌عدالتی و نادیده گرفته شدن، منجر به تنش‌های صنفی و کاهش وفاداری سازمانی می‌شود.

* **خطرات ایمنی و عملیاتی:** نگرانی معیشتی و استرس ناشی از آن می‌تواند به طور غیرمستقیم بر دقت و تمرکز در محیط‌های حساس عملیاتی تأثیر منفی بگذارد.

* **آسیب به وجهه صنعت نفت:** این تنش‌ها، تصویر صنعت نفت را به عنوان یک کارفرمای برتر و مسئولیت‌پذیر مخدوش می‌کند.

**رفع این مغایرت‌ها نه یک لطف، بلکه یک ضرورت استراتژیک برای حفظ سرمایه‌های انسانی، تضمین بهره‌وری و پایداری صنعت نفت ایران در بلندمدت است.** چشم‌انداز روشن این صنعت در گرو توجه فوری و عملی به دغدغه‌های معیشتی و حقوقی نیروهایی است که در سخت‌ترین شرایط، چرخ‌های آن را به حرکت درمی‌آورند.